آئین مستان

مدینه رنگ ماتم و غم داره

تگرگ غربت  از فلك می باره

علی میون مدینه بی یاره

نشسته غم های دو عالم یكجا

میون قلب بی قرار زهرا

ذكر خود خدا شده واویلا

وای امون از زمونه

غصه ها بی اَمونه

فصل باد خزونه واویلا

باغ یاس پیمبر

شد خرانی و پرپر

می زنه ناله حیدر واویلا

ای وای ای وای رخت عزای عالم

ای وای ای وای مدینه مركز غم

امان امان از این همه نامردی

بود غم بی یاوری بد دردی

علی به سینه دارد آه سردی

شده علی اسیر قوم كافر

فاطمه افتاده میان بستر

رمق نماده در تن این مادر

می رسه بوی ماتم

قلب شیعه پر از غم

شد عزای دو عالم واویلا

خون زدیده روان شد

بغض و كینه عیان شد

سیل غم بی امان شد واویلا

ای وای ای وای رخت عزای عالم

ای وای ای وای مدینه مركز غم

در خونه پر از هیزم، نداره فرق برا مردم

كی سوخت و كی فدا شد

با زور پا چنان هل داد، كه در روی سرم افتاد

از پیكره جدا شد

چه آتیشی چه بلوایی، نمیگم من چه چیزایی

تو سینم جابجا شد

داره اَمونم میبره، دارم یه دنیا دلهره

حس میكنم كه محسنم، دیگه تكون نمیخوره

آخ جیگرم سوخت، وای پسرم سوخت

توی كوچه چه غوغا بود، كار مردم تماشا بود

فقط بی حرمتی بود

هنوز خونم رو دیواره، چی شد محسن همش كاره

اون میخ لعنتی بود

چی می دونی لگد خوردن، زسینه میخ در آوردن

برام چه زحمتی بود

فلك دل صبور نداشت، تار شده بود و نور نداشت

چه جوری خونه سوخت كه اون، حرارت و تنور نداشت

آخ جیگرم سوخت، وای پسرم سوخت

هوا تیره است پر از دوده، كه هر چی تو فلك بوده

پیش چشام عوض شد

چقدر دشمن دلش سنگ، چنان زد كه دیگه رنگ

دنیا برام عوض شد

به رنگ خون روی دستم، به پشت در حنا بستم

ولی حنام عوض شد

چشای اشك بارون من، دستای پر از خون من

علی رو انداخت یاد اون، شب حنا بندون من

آخ جیگرم سوخت، وای پسرم سوخت

ای مادر زیبایی زهرای من

گر بروی می میرم از تنهایی زهرای من

ای گل ز بلبل جان او بیعانه داری

رفته زیادت شمع من پروانه داری

بال شکسته خوب نیست بهر پریدن

از این گذشته جوجه اندر لانه داری، وای

بین التماس این مرد مظلوم مرو

محسن که رفته تو دیگه خانم مرو

گر سیری از من رحمی نما بر زینبت

تو رو به اشک این طفل معصوم مرو

مرو تا خجل زپیغمبر نشم

مرو تا دوباره بی سپر نشم

اینقدر زل نزن به گهواره ی محسن

خدا خواست دوباره من پدر نشم

گر حرمتت شکسته،شیرازه ات شکسته،شرمنده ام

بذار به پای اون دو دست بسته،شرمنده ام

حرف و حدیث رفتنت شدت گرفته

هنوز نرفتی خونه رو غربت گرفته

صدات بریده بریده است می دونم از چیست

نمی دونم حسن چرا لکنت گرفته

تو شادی هامون جایی برا غم نبود

اون روزا که علی نامحرم نبود

همون روزا که فاصله ی پلک تو

برای دیدنم اینقدر کم نبود

چی شده چرا نمی گی به علی

جوابا کوتاه یا خیر یا بلی

اون روزا منتظرم بودی بیام

این روزا فقط به فکر عجلی

چی میشه یه روز بیاد بریم كنار تربتش

بخونیم دم بگیریم سینه زنون به غربتش

همگی شور بگیریم یاد حسین و حسنش

بخونیم  به یاد اون لحظه ای كه می زدنش

كوچه مهمونی شده، مادرم خونی شده

در وسط كوچه تو را می زدند

كاش به جای تو مرا می زدند

خداحافظ علی، خداحافظ علی

می ره آسمون چرا ، آتیش ز درب یك خونه

می زنند یه عده ای ، مادری رو تازیونه

زیر دست و پا می آد،  یه ناله ای غریبونه

با چشای گریون و غرق به خونش می خونه

میون گلخونه مون

كشته شد محسن مون

كشته شد محسن و آنان كه تماشا كردند

سند تیر به اصغر زدن امضاء كردند

خداحافظ علی، خداحافظ علی

سبب خلقت دنیا به روی خاكا نشست

دست و بازوی گل علی زكینه ها شكست

زدن آتیش به در خونه ی فاطمه چرا

دست بسته می برند كجا علی مرتضی

می بینه امام حسن مادرش رو می زنن

درد و بلای مادرم قلبم و از جا می كنه

هر كی با هر چی دستشه مادر مارو می زنه

می بری قرار دل از دل بیقرار من

فاطمه جان علی مرو تو از كنار من

به علی گره گشا گره نزن به كار من

ای كه سكان علی تویی یگانه یار من

میمیرم رو می گیری،  دست به پهلو می گیری

مرو ای صبرُ قرارم گره اُفتاده بكارم

در كنار قبرت ببین در اعتكافم

كعبه هستی و من، گرد تو در طوافم

از غمت برآید، زسینه آه سردم

بی تو من كه دیگر، علی كوچه گردم

كی رود زیادم ،غم تو ،ای مانده بین كوچه ها

كس خبر ندارد، زداغت، با من چه كرده كوچه ها

كی رود زیادم، كه دشمن، هست تو را گرفته بود

كی رود زیادم ،كه زینب ،دست تو را گرفته بود

یاس نیلوفری،كی مرا می بری،وای از این غم جدایی

ای گل جوانم،آتش زدی به جانم

ای پرستوی من،رفتی زآشیانم

ای همه وجودم، مرو زلانه ی من

می شود مزارم، میان خانه ی من

در غمت خمیدم،امیدم،رفیق خفته زیر گل

ای فرشته  رویم،چه گویم،چه كرده غمهایت به دل

مرتضی و دوری،صبوری،ندارم و بریده ام

یاد روی ماهت،ستاره، بریزد از دو دیده ام

یاس نیلوفری،كی مرا می بری،وای از این غم جدایی

ای بانوی رشیده ام، از داغ تو خمیده ام

مسافری فاطمه

والله عذابم می كنی، خونه  خرابم می كنی

اگه بری فاطمه

فاطمه جون من، جوون قد كمون من

آتشم مزن

زینب دلش خونه، حسین با گریه می خونه

تسلیت حسن

آن دوره ی عشق و وفا یادش بخیر

آن روزگار باصفا یادش بخیر

شب عروسی یادته،بابات می گفت

پیر شی به پای مرتضی یادش بخیر

چی شده حالا داری رو عشقمون پا می ذاری

حیدر و بین تموم دشمنا جا می ذاری

فاطمه فاطمه بی تو علی میمیره

اللهم الرزقنا ،كربلاكرببلا،كربلاكرببلا ،كربلاكرببلا

مسبب الاسباب حسین،مفتح الابواب حسین

با تیر عاشقی زدم،اولین انتخاب حسین

بند دل زهرا حسین، دریاتر از دریا حسین

ذكر دل مجنون بود،لیلی تر از لیلی حسین

تا زنده ام امون بده،كربلاتو نشون بده

لیلی من،تنگه دلم، خبری به مجنون بده

اللهم الرزقنا ،كربلاكرببلا،كربلاكرببلا ،كربلاكرببلا

یاحسین بن المرتضی،زینت دوش مصطفی

وصله ی قلب فاطمه، مقصد و منظور خدا

چی می دونید غمم چیه،غم چشم ترم چیه

از كربلا رفته بپرس،نیمه شب حرم چیه

كی میدونه بهشت كجاست،فقط می دونید باصفاست

اما خود جنت می گه،بهشت بدون از كربلاست

به اذن و مدد خالق یكتا

به اذن نبی الله

به اذن علی عالی اعلی

به اذن همه ی عشق

خداوند حیا حضرت زهرا

به اذن حسن آقای كریمان دو دنیا

و با رخصت از مرد علمدار حضرت سقا

اگر خسته دل و پر غم و دردید

اگر از در خورشید جدا ماند ه و سردید

اگر هر كه مفاتیح نوشته است به لب زمزمه كردید

بدانید دوای غمتان غیر غبار حرم كربلا نیست نگردید